La très illustre compagnie |
---|
Het gerucht doet de ronde dat het illustere gezelschap van de Parijse taveerne Le Chat Noir weer actief is. Op verlaten pleinen, in donkere stegen en obscure kroegen zijn leden van het gezelschap gesignaleerd, sommige mogelijkerwijs in beschonken toestand. Ook zijn er meldingen gemaakt van voorstellingen, waarbij het doel zou zijn om met hun chansons en satire mens en maatschappij een spiegel voor te houden, kunst en vertier te maken en alle aanwezigen tot roering te brengen. Een waarschuwing is op zijn plaats, de bijeenkomsten schijnen dikwijls nogal sinister van aard te zijn. Ze noemen zich niet voor niets La très illustre compagnie du Chat Noir..
Vijf jaar geleden besloten drie bevriende muzikanten dat het ook anders kon. Ze zegden de rockmuziek die ze jarenlang hadden gemaakt vaarwel en stortten zich vol overgave op het Franse chanson. Na genoeg liedjes te hebben geschreven en gearrangeerd voor een album, werd de bezetting aangevuld tot de tien muzikanten die de Nijmeegse groep La très illustre compagnie du Chat Noir nu telt. Het resultaat, debuutalbum La Vendange, werd in januari 2014 door platenmaatschappij Coast to Coast uitgebracht.
Op het album La Vendange (letterlijk 'De Oogst') maakt La très illustre compagnie du Chat Noir de balans op van de evolutie. Is de mens wel zo beschaafd als hij veinst? Met de nodige humor,(zelf)spot en bombarie, maar ook met ruimte voor hele mooie kleine liedjes worden mens en maatschappij doorgelicht. De bezetting is met accordeon, contrabas, piano en akoestische gitaar in de traditie van het Franse chanson, maar is door de toevoeging van klarinet, saxofoon, trompet en cello in staat om zowel te vlammen als te fluisteren.
Chat Noir is weliswaar geïnspireerd door de passie van stokoude chansons, maar in de eigenzinnige liedjes is ook donkere singer-songwriter, zwierige klezmer en Waitsiaans boemsketelgebral te horen. Bovenal wordt er vol vuur verhaald van goed en kwaad, van de vergankelijkheid en natuurlijk de liefde.